Βλέποντας αγαπημένες εικόνες της Άνδρου, νησιού που στιγμάτισε τη ζωή μου
Διαβάζοντας στίχους του Ελύτη, ποιητή που ζωογονεί τα όνειρά μας
Στυλωμένη στους βράχους, δίχως χτες και αύριο,
θ' αποχαιρετίσεις το αίνιγμά σου
Φεύγοντας απ' την πίσω πόρτα τ' ουρανού
Χωρίς μιλιά στο βλέμμα
Πού διψώ ένα στόμα να μου πει: ουρανός,
και να πλεύσουμε μαζί στο δέλτα των ελπίδων
... είναι μύλος που γυρίζει ανάποδα τα χρόνια
Τα χρόνια που έζησες και που τα ξαναβρίσκω
να πονούν στο στήθος μου τη ζωγραφιά τους
Σα να 'λειψε ο επίγειος θόρυβος
Σα να σταμάτησε η κακία της μνήμης
